David Angel (L.A.1940) is een van de meest gerespecteerde componisten/arrangeurs van de West Coast, hij is echter nauwelijks bekend bij het grote publiek. Daarom besloot tuba speler en bastrombonist Jim Self dat het tijd werd om daar verandering in te brengen. Hij bracht het David Angel Jazz Ensemble bijeen om “Out on the coast” op te nemen, een driedelige bloemlezing van Angel’s muziek. Angel speelt saxofoon en klarinet, in zijn jeugd speelde hij in en schreef voor Latin bands maar hij voelde zich ook aangetrokken door klassieke muziek. Hij werd vooral beïnvloed door de Franse impressionisten met name Debussy en Ravel, tezelfdertijd was er de invloed van jazz artiesten zoals Duke Ellington, Jack Montrose, Gerry Mulligan, Gil Evans en Bill Holman. De West Coast jazz stijl was zijn favoriet, op 21 jarige leeftijd schreef hij de muzikale orkestraties voor de tv serie Bonanza, hetgeen hem leidde naar een lange carrière als componist en arrangeur voor de televisie en film industrie. Hij geeft ook onderwijs en werd uitgenodigd door de Franse minister van cultuur om les te geven aan het Conservatorium van Parijs.

Het David Angel Jazz Ensemble kwam voort uit de repetitie band die Angel begon in 1969. In de loop der jaren speelden er ettelijke West Coast jazz giganten met het orkest zoals Bill Perkins, Bob Cooper, Bud Shank, Art Pepper en vele anderen. Jim Self werd ook vast lid van het orkest en hij is een van de bedrijvigste muzikanten van de muziekscene van Zuid Californië. Sinds 1974 werkt hij voor alle belangrijke Hollywood studio’s, speelde in meer dan 1500 films en honderden tv shows. Hij was ook actief buiten de film en tv industrie, hij speelde met musici als Cassandra Wilson, Mel Torme, Leon Redbone, Randy Newman, Bette Midler, Frank Sinatra en Don Ellis. Ook in de klassieke muziek was hij actief, in het Pacific Symphony, Pasadena Symphonyen het Hollywood Bowl Orchestra, hij maakte 18 albums als leider.

“Out on the Coast” bevat 15 originele composities van Angel en zijn arrangementen van zeven standards van Arthur Schwartz, Duke Ellinton, Johnny Mandel, Jimmy Davis, Billy Strayhorn, Vernon Duke en Harold Arlen. “ Although there are 14 musicians on this album, we’re really an ensemble rather than a small big band. I call David’s music Gil Evans meets JS Bach because he manages to combine the rich and complex harmonies of Evans with the polyphonic lines of Bach, while still leavin lots of space for improvisers to stretch out” aldus Jim Self de producer en initiatiefnemer van dit album in het fraaie boekwerkje bij dit driedelige album. Er waren zoveel stukken dat het onmogelijk was om ze op één cd te zetten, dus staan de 22 nummers uit het uitgebreide oeuvre van Angel nu op drie cd’s. Het is allemaal opgenomen vlak voordat de pandemie toesloeg, alle 22 stukken zijn in vier dagen opgenomen. De muziek varieert van swing tot symfonisch, van Latin tot West Coast cool. Al in het eerste nummer, het titelstuk “Out on the Coast” wordt het duidelijk wat een heerlijke klankkleur dit orkest heeft en hoe vernuftig de composities in elkaar steken.

Het bekende “Loverman” van Jimmy Davis krijgt hier een prachtige uitvoering met saxofonist Tom Peterson als solist en hoe. Het voert te ver om alle nummers door te nemen temeer omdat de nummers kort besproken worden in het uitgebreide cd boekje. Ik pik er nog wat aardige zaken uit. Om te beginnen “Out on the Coast 3” met het volgende commentaar: “Once Mozart wrote to his dad and said what’s worse than one flute is two flutes” en daarom schreef Angel dit nummer met inderdaad twee fluiten, het is een vrolijk nummer met een springerig ritme. De derde cd begint met het interessante “Latka Variations” waarin gebruik wordt gemaakt van David’s vorm van polyphony en er is een solo van Jim Self op de tuba.

Een nummer dat mij erg bevalt is “Dark Passage” met sombere ondertoon en een fraaie bas solo van Susan Quam en als kers op de taart een solo op de bariton sax van Bob Carr. Het zijn de verschillende solisten en de kracht van de composities van Angel, ze kunnen de vergelijking met de “klassiekers” met glans doorstaan die deze drie cd’s zo aantrekkelijk maken. Ik ben niet zo’n liefhebber van het vaak door het koper zo schetterende geluid van een big band, maar daar hier is hier gelukkig geen sprake van, heel vaak is bij solo’s slechts een beperkt gedeelte van het orkest te horen en volumineus wordt het geluid nooit. Inderdaad “the best composer you’ve never heard” maar nu wel en het was een aangename ontdekking. Aan het einde van deel drie is er het geluid van een blaffende hond, het handelsmerk van het label van Jim Self : Basset Hound Music.

Bezetting :
David Angel (ts, dirigent, componist), Phil Feather (as, ss, piccolo flt, flt, altflt), Gene Cipriano “Cip”(as, ss, klt), Jim Quam (ts, klt), Tom Peterson (ts, klt), Bob Carr (bar,sax, bs. klt), Jonathan Dane (tpt, flugelhorn), Ron Stout (tpt, flugelhorn),Stephanie O’Keefe (hoorn), Scott Whitfield (tbn), Jim Self (tuba, bs. Tbn), John Chiodini (gtr), Susan Quam (contra bs), Paul Kreibich (drs).

Jan van Leersum.